Opis knjige
Sofokle je napisao tragediju 442. ili 441. godine pre nove ere. Drama prikazuje Antigonu kako se suprotstavlja Kreontu, odbacujući njegovu zabranu da sahrani brata Polinika, koji je napao rodnu Tebu. Žena se buni protiv muškarca i protiv vladara. Ona se usuđuje da, u ime večnih božanskih zakona, prekrši ljudske zakone moći i autoriteta, zbog čega je kažnjena. Ali, još suroviju kaznu doživljava njen sudija, čime se završava ciklus hibrisa, prekoračenja čoveka određenih granica i njegovog uplitanja u božje domene, što za posledicu ima neizbežnu kaznu.
Mit koji je Sofokle (496-406 pre n.e.) dramatizovao u “Antigoni” je deo tebanskih legendi. Kreont, novi vladar Tebe, izdajući zapovest da Polinik, brat Antigone, ostane nesahranjen, pridržava se atinskog zakona koji zabranjuje sahranjivanje državnih neprijatelja. Ipak, porodica preminulog ima obavezu prema njemu: mrtvi moraju biti sahranjeni, makar simbolično, što Antigona čini pokrivajući telo tankim slojem zemlje. Tako krši Kreontovu zapovest, izvršavajući obavezu prema bogovima kojima pripada duša pokojnika. Tu započinje radnja “Antigone”.
U petom veku pre nove ere, grčka tragedija doživljava svoj vrhunac kroz dela Eshila, Sofokla i Euripida, a po svemu sudeći, nastala je vek ranije. Prema Aristotelovom tumačenju i svedočenju, tragedija proizlazi iz ditiramba, horskih pesama u čast boga Dionisa, i razvijala se kroz prateće “improvizacije”, tj. narativne i dijaloške delove, odbacujući komične elemente.
